Australia Day en mijn verjaardag

Zo na drie maanden nu eindelijk eens de tijd genomen om wat op mijn blog te zetten. Vorig weekend stond in het teken van Australia Day (26 Januari), het Australisch kampioenschap mountainbike en natuurlijk mijn verjaardag op Zondag. Erg grappig om eens je verjaardag midden in de zomer te vieren in plaats van in de winter. Maar laat ik eerst maar bij het begin van het lange weekend beginnen. Donderdag waren Bas en Klara al naar Canberra gekomen en bleven het weekend bij Anneke in huis logeren. Half December bij mijn eerste Nationale wedstrijd in Thredbo hebben we Bas en Klara ontmoet, misschien ook wel bekent onder de lezende mountainbikers.

Aangezien je hier in Australie op de wedstrijddag het parcours niet mag verkennen en ik daar al een waarschuwing voor had gekregen in Thredbo, leek het me nu wel slim om het verkennen op een van de officiële tijden te ondernemen. Vrijdag morgen vroeg op en twee rondjes verkennen. Aangezien dat het parcours maar op 16km van mijn huis ligt was dit geen grote onderneming. Bas en ik deden samen een rondje en Klara op haar gemak haar eigen rondje. Ik hoefde het rondje niet super te verkennen aangezien het hier ongeveer om de hoek ligt. Toch is het wel handig als je op de wedstrijddag precies weet waar elke bocht, steen, tak of iets anders ligt. Hier wel altijd op blijven letten voor overstekende kangoeroes, die hebben echt geen verstand van verkeersregels. s’Middags zoals gebruikelijk voor de wedstrijd de fiets helemaal tip top in orde gemaakt en daarna naar nog wat leuke activiteiten in verband met Australia Day gezocht en s’ avonds was er groot vuurwerk bij het meer.

Zaterdag morgen was het race day. Eerst was het de beurt aan de dames om hun rondjes te rijden. Aangezien ik toch nog ruim twee uur de tijd had voor mijn eigen start besloot ik maar even ergens langs het parcours te gaan staan om te kijken en een paar foto’s te maken. Ik had een leuke plek uitgezocht om een foto van Klara te maken. De eerste paar dames kwamen langs toen plots dame nummertje zoveel een stuur foutje maakte en vlak voor mijn neus onder uit ging. Als eerst leek het er op dat ze weer wilde opkrabbelen, maar dat deed ze niet. Ik denk dat ze met haar heup een rots had geraakt en ze had veel pijn. Toen ze bleef liggen en in een kroop van de pijn stapte ik over het lint om te helpen. Ze lag heel vervelend midden op een smalle passage op het parcours en haar fiets ook. Ik had haar nog maar net een tel benaderd om haar te helpen toe twee toeschouwers die daar toevallig ook stonden heel hard tegen mij schreeuwde “DON’T touch here, she will be disqualified”. Toen ik niet gelijk weg ging bleven ze het nog een paar keer herhalen en keken mij heel boos aan. Ik stond echt perplex, werd heel boos en zei dat ze koest moesten doen. Het hielp allemaal niet en het arm kind was nu de dupe van een paar achterlijke toeschouwers die de regeltjes wel een beetje heel nauw namen. Ze kroop met veel pijn naar de kant en ik liet haar over aan haar nieuwe helpers! Die op ongeveer twee meter aftstand bleven staan en alleen maar vroegen “do we have to call someone”, op een berg met geen beschutting en alleen maar een nummer van 112 die er meer dan een half uur over doen om bij de berg te komen. Tot slot werden ze nogmaals boos omdat ik haar fiets die daar nog steeds erg ongelukkig lag voor ander rensters aan de kant legde. Na toch ruim vijf minuten kroop ze weer op haar fiets op weg naar de ehbo beneden aan de berg. Ik was zo erg verbaast en aangeslagen van de reactie van deze mensen dat ik ze daarna gelijk heb aangesproken en er op gewezen dat die regels er zijn voor mensen die een lekke band hebben. Wat ik nog meer wilde zeggen heb ik maar binnen gelaten.

Om 13u was het tijd voor onze start. De start was erg stoffig. Op de eerste klim wist ik wat plaatsen goed te maken en dit ging door tot de vierde ronden toen ik krampjes kreeg en nog maar op de helft was. De laatste ronden had ik zoveel kramp dat ik om de honderd meter moest rekken. Ik verloor ruim vijf minuten in die ronden maar werd toch nog 16^de. Zondag morgen op mijn verjaardag geen tijd om uit te slapen. Anneke had om 7u haar Triatlon op de Olympische afstand, 1500m zwemmen, 40km fietsen en 10km lopen. Gelukkig was het hier bij het meer in het centrum en niet nog eens zoveel uur rijden. Tussen 7u en 7.15u gingen er bijna 300 triatleten van start in het warme water. Buiten was het op dat moment namelijk slechts 10 graden. Anneke legde alles af in een tijd van 2.35u ruim 13minuten sneller dan haar vorige Olympische. Na de wedstrijd een grote brunch voor mijn verjaardag. s’Middags gingen we met zijn vieren naar de hockey wedstrijd Kookaburras v Netherlands. We waren hier voor uitgenodigd door de Nederlandse ambassade en na afloop van de wedstrijd een barbecue bij de ambassadeur thuis met de spelers. Jammer genoeg verloor Nederland met 5-4, maar wel leuk om allemaal mee te mogen maken op je verjaardag. Maandag moesten Bas en Klara richting Sydney om hun laatste dingen te regelen voor hun terug vlucht naar NL, Anneke weer aan het werk en ik weer aan de studie.

Wordt vervolgd…..
Dirk