Dirk and Anneke go!!!: Mt Beauty

Afgelopen weekend was bij Mt Beauty in Victoria de laatste wedstrijd van the national series hier in Australië. Mt Beauty ligt ongeveer 500km rijden hier vandaan, volgens Australische begrippen dus om de hoek! Anneke is voor werk en een familie bezoek bijna de hele maand naar Afrika, dus moest ik deze keer de trip maar zelf ondernemen. De auto van Anneke had de laatste tijd wat problemen met de brandstof pomp, maar die waren gelukkig weer helemaal verholpen en haar autotje liep weer als een trein.

Vrijdag een paar uur eerder dan normaal naar huis en wat laatste spullen in de auto pakken. Mijn doel was om die dag tot net voorbij Albury te komen, daar ergens overnachten en de volgend dag verder naar Mt Beauty. Als geplant vond ik een mooi kampeer spot ergens langs de oever van Hume Lake, tenminste wat je nog een lake kon noemen. Zoals zoveel meren hier in Australië stond dit meer ook bijna droog. Na een voor een tent goede nacht rust. De volgend morgen weer op weg naar Mt Beauty.

Ik was net te laat om nog een oefen ronden te rijden op het parcours. De enige optie om het parcours nog legaal te zien of te verkennen was het parcours lopen. Dat heb ik dus maar gedaan en mijn eerste indruk van het parcours, lange klim, stukje afdalen “chicken run” weer een stukje klimmen en weer afdalen “chicken run”, rots afdaling, “chicken run”, klimmetje, “chicken run” en weer een “chicken run”, start/finish. Je begrijpt na een rondje lopen laat staan na een rondje fietsen kon ik geen chicken meer zien, natuurlijk niet. Een chicken run heeft niets met een kip te maken maar wel met een rennende kip! Het is namelijk een opeenvolging van scherpe of haarspelt bochten, als je een kip op jaagt rent deze ook niet recht voor uit maar gaat in een zigzag. Vandaar “chicken run”.

Anderhalf uur voor de start gingen de weergoden even helemaal los en het begon voor een uur heel hard te regen. Het parcours dat er voor die tijd erg snel bij lag was een grote modder boel geworden. Niet zo erg voor een moutainbiker uit europa in vergelijk tot een uit Australië, maar ja mijn modder banden liggen nog in Nederland! Ik moest het dus maar doen met wat ik had. Bij de start kon ik wel even profiteren van mijn ervaring op een modderige ondergrond, maar bij de iets steiler stukken in de klim was het zoeken naar grip. Bij het afdalen had ik gelukkig weer het voordeel dat Australiërs kennelijk niet zo gewend zijn aan het glibberen en glijden naar benden. In de tweede ronde maakte ik alleen een suf foutje en raakte heel suf met mijn rug een rots. Ik probeerde nog een derde ronden maar bij ieder hobbel ging er pijn schot door mijn rug en zat ik niet meer zo lekker op de fiets. Het was dus over en uit, jammer maar helaas. Mt Beauty is zeker voor herhaling vatbaar. Hoop dat ik hier nog ben als er weer een wedstrijd wordt verreden en dan misschien toch voor de zekerheid modder banden meenemen!