Scott 24 Hour

Afgelopen weekend stond hij dan op het programma, de Scott 24hr. Twee weken geleden heb ik toch nog een goed team gevonden die nog zoekende waren naar een renner om te starten in de Scott 24hr. Het team stond ingeschreven als een Mixed-6 (Chalkers), met renners Jason Chalker, Meg Chalker, Paul Traynor, Aaron Moffatt en Dirk van der Walle (ikke dus). Mixed teams zijn erg populair bij 24hr races en een extra uitdaging omdat je het spelletje van zo veel mogelijk rondes zo slim mogelijk moet spelen en natuurlijk zo snel mogelijk. Met vijf team leden in plaats van zes had ons team nog een extra uitdaging.

Op vrijdag had ik onze tent al neer gezet op het voor ons beschikbare kampeerterrein, zo dicht mogelijk bij de transitie area. Op zaterdag hoefde ik dus alleen nog maar alle spullen naar de tent te dragen, pffff. Wat een t… eind.

Zaterdag 1155u was het dan bijna zover. Jason stond klaar voor zijn Le Mans start om na 400m lopen op de fiets te springen en zijn eerste ronde te rijden. Om de 2500 deelnemers een beetje te verdelen bestond het parcours uit twee rondes de zogenoemde rode met veel klimmen en de blauwe met veel snelle stukken en draai en keer werk. Alle teams met zes en solos starten op de blauwe, alle ander teams (onder ander alle teams met hele snelle mannen) op de rode. Het rode pacours was net iets sneller dan de blauwe af te leggen, met een parcours zonder achter liggers een gelezen kans om voor die $4000 voor snelste mannelijke als vrouwelijke ronde te gaan! Voor dat Jason binnen kwam van zijn eerste blauwe ronde en ik de benen mocht laten rammelen op mijn eerste rode ronde moest ik eerste zien hoe Sid, Dylan en Shaun in een record tijd hun eerste ronde aflegde. Ik gaf mezelf geen kans tegen deze jongens (waarvan twee WK gangers en Shaun ook niet de minste). Jason kwam als derde binnen en was het aan mij. Binnen vijf minuten had ik mijn twee voorlopers al binnen gehaald en zetten ik de gang er stevig in om een degelijke ronde te rijden. Niet ver achter me had ik alleen Ben rijden, zag ik al snel, met Ben train ik met regelmaat op de MTB. Hij wist de voorsprong van ongeveer 30 meter op mij weg te werken voor het eind van de beklimming en ik wist dat Ben sneller zou zijn dan mij in de afdaling en liet hem dus met genoegen voorbij. In de afdaling probeerde ik Ben nog even te volgen en liet hem toen gaan, ik dacht wij zijn toch geen partij voor de snelste ronden. Toen we over de lijn kwamen was het voor mij aan Aaron en bleek Ben de snelste ronde te hebben en ik binnen 1 minuut op de 6 de plaats! Met een iets beter vorm en meer kennis van de afdaling was ik heel dicht bij geweest. Ben wist de snelste ronde tot 6u ’s morgens vast te houden toen Sid voor een tweede poging naar buiten ging op een niet zo druk parcours en pakte de snelste ronde met 8 seconde, jammer voor Ben dus.

Voor ons was het voor zonsondergang serieuze business, we lagen namelijk aan de leiding, maar het team op de tweede plaats zat ons op de hielen nadat wij Meg naar buiten hadden gestuurd voor twee rondjes en ze per ongeluk hard van de fiets was gedrukt door Sid. Na nog een paar rondes en een invallende avond hadden we om 2230u een ronde voor sprong op het achtervolgende team. Voor mij was het toen al tijd geweest om mijn eerste avond rondes te rijden in het pikken-donker, met een licht installatie van Ay-Up op mijn fietsje. Damn, dat was even heel ander werk maar wel gaaf en met vier LEDs en een equivalent van een klein auto-tje aan licht zag ik meer dan genoeg.

Na mijn eerste avond rondes was het eten en gelijk de tent in en proberen te slapen voor anderhalf uur. Om 11u er weer uit om vervolgens om 1u weer op de fiets te springen. Na het fietsen douchen en even relax rond hangen met Paul, frietje halen en op eten in de tent met Anneke, die had de hele avond haar been uit haar lijf gelopen tussen tent en transitie. Daarna weer even proberen te slapen voor iets meer dan een uur. Damn, 5u weer op en een uur later weer op de fiets.

Omdat Meg helemaal bond en blauw was heeft ze in de avond één rode ronde gedaan en hebben we haar daarna laten slapen. De volgende morgen was het weer tijd voor Team tactiek we hadden nu twee ronde voorsprong op het tweede team maar reden algemeen op de vijfde plek, erg goed dus met allemaal snelle mannen teams voor ons. We hadden dus besloten om Meg nog twee keer naar buiten te sturen en twee keer op de rode ronde want daar was ze immers het snelste op. Ze had nu in totaal vijf ronden gereden wat genoeg moest zijn om voor een podium plaats te kwalificeren, de dames uit een mixed-6 team moeten daarvoor een zesde minus één ronde hebben afgelegd van het totaal. Omdat veel rijders moe waren, waren er de volgende morgen niet veel bikers op het parcours en ging ik nog eens voor een adrenaline ronde op de rode. Jason was even verrast toen ik een paar minuten eerder dan gepland mijn ronde afsloot. Na ongeveer 24 en half uur was de eerste plaats veilig, jammer genoeg kwamen we net 12 minuten te kort voor de vierde plaats algemeen.

Mijn eerste 24hr race was dus een succes en heel erg gaaf om te doen. Vooral het rijden in de nacht, de sfeer en het team spel is erg gaaf. Een super leuk team maakte alles kompleet. Hij staat dus zeker in mijn top drie. Met 2500 deelnemers was dit ook nog eens de grootste 24hr race ter wereld. Nadat we alles weer ingepakt hadden in de auto, langleven mijn Subaru die makkelijk het veld in rijd en we dus niet voor pakezel hoefde te spelen, tijd om naar huis te gaan. Pffff, helemaal op was ik, twee keer 12u slapen heeft me inmiddels goed gedaan.
Op naar de volgende wedstrijd.


PS. de foto’s zullen aankomende tijd nog wel wat upgedate worden met nieuwe foto’s.